صَدّام حُسین عبدالمجید تِکریتی مشهور به صدام حسین، زادهٔ ۲۸ آوریل ۱۹۳۷ در تکریت، عراق – اعدام ۳۰ دسامبر ۲۰۰۶، به مدت ۲۴ سال طی سال‌های ۱۹۷۹ تا ۲۰۰۳ رئیس‌جمهور عراق و عضو ارشد حزب بعث عراق بود بود. هفته‌نامهٔ اکونومیست او را یکی از بزرگ‌ترین دیکتاتورهای انتهای سده بیستم میلادی و روزنامهٔ نیویورک تایمز او را یکی از بی‌رحم‌ترین حاکمان خودکامه در تاریخ معاصر توصیف کرده‌است. ارتشبد احمد حسن البکر دایی وی بود.
پیشینه سیاسی
صدام در سال ۱۹۵۹ با شرکت در عملیات ترور قاسم رئیس جمهور وقت عراق مجروح شد و پس از آن از طریق سوریه به مصر رفت و با وجود ثبت‌نام در رشته حقوق دانشگاه قاهره نتوانست به موفقیتی نائل شود و چهار سال بعد پس از سرنگونی عبدالکریم قاسم به عراق بازگشت و پس از چند سال با پیروزی حزب بعث در اثر کودتا در سال ۱۹۶۸ رژیم سرکوبی در عراق حاکم شد که نفر اول دستگاه سرکوب آن جوانی ۳۱ ساله به نام صدام بود.
شروع مهمترین حرکت سیاسی او حضور در کودتای سال ۱۹۶۸ بود که حزب بعث را به تنها نهاد صاحب قدرت در عراق تبدیل کرد. صدام به عنوان نایب‌رئیس تحت فرمان دایی خود، ارتشبد احمد حسن البکر، توانست به سختی کشمکش‌های بین دولت و نیروهای مسلح را در زمانی که گروه‌های بسیاری توانایی براندازی دولت را داشتند کنترل کند. او این کار را با تشکیل نیروهای امنیتی سرکوبگر و تحمیل نیروی خود به دولت انجام داد و با ایجاد رعب و وحشت در ملت حکومت را تماماً به دست گرفت.
صدام سه بار ازدواج کرد. نخستین بار وی در سال ۱۹۶۳ با ساجده طلفاح دختر دایی بزرگش که یک معلم بود ازدواج کرد. نتیجهٔ این ازدواج با دختر خیرالله طلفاح، دایی و قائم‌مقام صدام، دو پسر به نام‌های «عدی حسین» و «قصی حسین» و سه دختر به نام‌های «رنا حسین»، «رغد حسین» و «حلا حسین» بود. ساجده در اوایل سال ۱۹۹۷ به همراه رنا و رغد به گمان دست داشتن در ترور عدی در تاریخ ۱۲ دسامبر ۱۹۹۶ در خانه تحت نظر قرار گرفتند. این‌طور گفته می‌شود که ژنرال عدنان خیرالله برادر ساجده و دوست ایام کودکی صدام، به دلیل رشد محبوبیت بین مردم کشته شد.
صدام به‌عنوان یک رئیس‌جمهور دیکتاتور، کیش شخصیت فراگیری برای خود در بین مردم به وجود آورد. او دولتی به شدت مستبد تشکیل داد و توانست در طول جنگ ایران و عراق (۱۹۸۸–۱۹۸۰) و جنگ خلیج فارس (۱۹۹۱ میلادی) که هر دو عامل کاهش استانداردهای زندگی و وضع حقوق بشر در عراق شدند، قدرت را حفظ کند.
صدام پس از حملهٔ آمریکا و متحدانش به عراق در سال ۲۰۰۳ مقام خود را از دست داد. او در ۱۳ دسامبر ۲۰۰۳ توسط نیروهای آمریکایی در حالی که خود را در یک زیرزمین در حیاط خانه ای در روستایی حوالی زادگاهش مخفی کرده بود دستگیر شد. صدام در دادگاه ویژهٔ جرائم سران عراق که توسط دولت موقت عراق تشکیل شد محاکمه و در تاریخ ۵ نوامبر ۲۰۰۶، به اعدام با چوبه دار محکوم شد و سرانجام در تاریخ ۳۰ دسامبر ۲۰۰۶ مصادف با عید قربان در بغداد به دار آویخته شد.
آخرین بروزرسانی جمعه ۸ مهر ۱۴۰۱
